مبادا هرگز در آنچه که با مردم مساوی هستیم امتیاز خواهیم!از اموری که بر همه روشن است،غفلت کنیم؛زیرا به هر حال نسبت به آن در برابر مردم مسئولیم،وبه زودی پرده ار کارها یکسو رود،وانتقام ستمدیده را از تو باز میگیرند.باد غرور،جوشش خشم،تجاوز دست،تندی زبان،را در اختیار خود گیریم،وبا پرهیز از شتابزدگی،و فرو خوردن خشم،خود را آرامش دهیم تا خشم فرو نشیند واختیار نفس در دستمان باشد.وما برنفس مسلط نخواهیم شد مگر با یاد فراوان قیامت،وباز گشت به سوی خدا.آنچه برما لازم است آن که حکومتهای دادگستر پیشین،سنتهای با ارزش گذشتگان،روش های پسندیده رفتگان،وآثار پیامبر (ص) و واجباتی که در کتاب خداست،را همواره به یاد آوریم،وبه آنچه که پیامبران عمل کرده اند پیروی کنیم،وبرای پیروی از فرامین این عهد نامه ای که برای ما نوشته شده است،که با آن حجت را برما تمام کرده اند،تلاش کنیم زیرا اگر نفس سرکشی کرد و بر ما چیره شد عذری نزدش نداشته باشیم.از خداوند بزرگ،با رحمت گسترده،وقدرت برترش در انجام تمام خواسته ها،در خواست میکنیم که به آنچه موجب خوشنودی اوست ما را توفیق فرماید،که نزد او وخلق او،دارای عذری روشن باشیم،برخوردار از ستایش بندگان،یادگار نیک در شهر ها،رسیدن به همه نعمتها،و کرامت ها بوده،واینکه پایان عمرمان را به شهادت ورستگاری ختم نماید،که همانا ما به سوی او باز می گردیم.

با درود به پیامبر اسلام صلی الله علیه واله وسلم واهل بیت پاکیزه وپاک او،درودی فراوان وپیوسته.

 

کسی که امانت الهی را خوار شمارد،ودست به خیانت آلوده کند،خود ودین خود را پاک نساخته،ودرهای خواری را در دنیا به روی خود گشوده،ودر قیامت خوارتر ورسواتر خواهد بود،وهمانا بزرگترین خیانت! خیانت به جمیع مردم ،ورسواتری دغلکاری،دغلبازی با امامان است .پس از خدا بترس،واموال آنان را باز گردان،واگر چنین نکنی وخدا مرا فرصت ده تا برتو دست یابم،تورا کیفر خواهم کرد،که نزد خدا عذر من باشد،وبا شمشیری تو را می زنم که به هر کس زدم وارد دوزخ گردید.سوگند بخدا!اگر حسن وحسین چنان میکردند که تو انجام دادی از من روی خوش نمی دیدند وبه آرزو نمی رسیدند تا آنکه حق را از آنان باز ستانم،وباطلی را که به ستم پدید آمده بود نابود سازم.به پروردگار جهانیان سوگند،اگر آنچه که تو از اموال مسلمانان به ناحق بردی،بر من حلال بود،خشنود نبودم که آنرا میراث باز ماندگانم قرار دهم،پس دست نگهدار واندیشه نما،فکر کن که به پایان زندگی رسیده ای،و در زیر خاکها پنهان شده،واعمال تو را بر تو عرضه داشتند،آنجا که ستمکار با حسرت فریاد می زند،وتباه کننده ی عمر وفرصت ها،آرزوی باز گشت دارد اما ((راه فرار وچاره مسدود است)). 

 

از نشانه های یکی از پرهیزکاران این است که او را اینگونه میبینیم:در دینداری نیرومند،نرمخو ودور اندیش،دارای ایمانی پر از یقین،حریص در کسب دانش،با داشتن علم بردبار،در توانگری میانه رو،در عبادت فروتن،در تهیدستی آراسته،در سختی ها بردبار،در چستجوی کسب حلال،در راه هدایت شادمان وپرهیزکننده از طمع ورزی،می باشد.اعمال نیکو انجام می دهد وترسان است،روز را به شب می رساند با سپاسگزاری،وشب را به روز می آورد با یاد خدا،شب می خوابد اما ترسان،وبرمخیزدشادمان،ترس برای اینکه دچار غفلت نشود،وشادمانی برای فضل ورحمتی که به او رسیده است.اگر نفس او در آنچه دشوار است فرمان نبرد،از آنچه دوست دارد محرومش میکند.روشنی چشم پرهیزکار در چیزی قرار دارد که جاودانه است،وآن را ترک میکند که پایدار نیست ،بردباری را با علم،وسخن را با عمل ،در می آمیزد.پرهیزکار را می بینیم که:آرزویش نزدیک،لغزش هایش اندک،قلبش فروتن،نفسش قانع،خوراکش کم،کارش آسان،دینش حفظ شده،شهوتش در حرام مرده وخشمش فرو خورده است.مردم به خیرش امیدوار،واز آزارش در امانند.اگر در جمع بیخبران باشد نامش در گروه یاد آوران خدا ثبت میگردد،واگر در یاد آوران باشد نامش در گروه بیخبران نوشته نمیشود.ستمکار خود را عفو میکند،به آن که محرومش ساخته می بخشد،به آن کس که با او بریده می پیوندد،از سخن زشت دور،وگفتارش نرم،بدی های او پنهان،وکار نیکش آشکار است.نیکی های او به همه رسیده،آزار او به کسی نمی رسد.در سختیها آرام،ودر ناگواریها بردبار ودر خوشیها سپاسگزار است.به آن که دشمن دارد ستم نمی کند،ونسبت به آن که دوست داردبه گناه آلوده نشود.پس از آن که برضد او گواهیدهند به حق اعتراف می کند،وآنچه را به او سپرده اند ضایع نمی سازد،وآنچه را به او تذکر دادند فراموش نمی کند.مردم را با لقب زشت نمیخواند،همسایگان را آزار نمی رساند،در مصیبتهای دیگران شاد نمی شودودر کار ناروا دخالت نمیکند،واز محدوده ی حق خارج نمی شود.اگر خاموش استسکوت او اندوهگینش نمیکند،واگر بخنددآواز خنده او بلند نمی شود،واگر به او ستمی روا دارند صبر می کند تا خدا انتقام او را بگیرد.نفس او از دستش در زحمت،ولی مردم در آسایشند.برای قیامت خود را به زحمت می افکند،ولی مردم را  به رفاه وآسایش می رساند.دوری او از برخی مردم از روی زهد وپارسائی،ونزدیک شدنش با بعضی دیگر از روی مهربانی ونرمی است.دوری او از تکبر وخود پسندی ،ونزدیکی او از روی حیله ونیرنگی نیست.

سخن امام که به اینجا رسید ناگهان همام ناله ای زد وجان داد امام علیه السلام فرمود:سوگند به خدا من از این پیش آمدم بر همام می ترسیدم.سپس گفت:آیا پندهای رسا با آنان که پذیرنده آنند چنین میکند؟

شخصی رسید وگفت :چرا با تو چنین نکرد؟امام علیه السلام پاسخ داد:وای بر تو،هر اجلی وقت معینی دارد که از آن پیش نیفتد وسبب مشخصی دارد که از آن تجاوز نکند. آرام باش ودیگر چنین سخنانی مگو،که شیطان آن را برزبانت رانده است .

پناه می برم به خدا از شر شیطان رانده شده.

 

فردی از شما نگوید:خدایا از فتنه به تو پناه میبرم،زیرا کسی نیست که در فتنه ای نباشد،لکن آن که می خواهد به خدا پناه برد،از آزمایشهای گمراه کننده پناه ببرد،همانا خدای سبحان می فرماید:بدانید که اموال وفرزندان شما فتنه ی شمایند،معنی این آیه آن است که خدا انسانها را با اموال وفرزندانشان می آزماید،تا آن کس که از روزی خود ناخشنود،وآن که خرسند است ،شناخته شوند،گر چه خداوند به احوالاتشان از خودشان آگاهتر است،تا کرداری که استحقاق پاداش یا کیفر دارد آشکار نماید،چه آن که بعضی مردم فرزند پسر دوست دارند وبعضی فرزند دختر.وبعضی دیگر فراوانی اموال را دوست دارند واز کاهش سرمایه نگرانند.

سالروز میلاد حضرت علی(علیه السلام)بر جمیع مسلمین جهان مبارکباد

 

ستایش خداوندی را سزاست که نشانه های قدرت وبزرگی وعظمت خود را چنان آشکار کرد که دیده ها را از شگفتی قدرتش به حیرت آورده،واندیشه های بلند را از شناخت ماهیت صفاتش باز داشته است،وگواهی میدهم که جز خدای یکتا خدایی نیست،شهادتی برخاسته از ایمان ویقین واخلاص واقرار درست.وگواهی میدهم که محمدصلی الله علیه وآله وسلم بنده وفرستاده ی اوست،خدا پیامبرش را هنگامی فرستاد که نشانه های هدایت از یاد رفته،و راه های دین ویران شده بود.او حق را آشکار ،ومردم را نصیحت فرمود ،همه را به رستگاری هدایت،وبه میانه روی فرمان داد.وبدانید ای بندگان خدا!که خداوند ما را بیهوده نیافرید،وبی سرپرست رها نکرد.از میزان نعمتش بر ما آگاه،واندازه ی نیکی های خود برما را می داند از خدا در خواست پیروزی ورستگاری کنیم ،از او بخواهیم وعطای او را در خواست کنیم،که میان او و ما پرده ومانعی نیست،ودری به روی ما بسته نمیگردد.خدا در همه جا،ودر هر لحظه،ودر هر زمان،با انسان وپریان است.عطای فراوان از دارائی او نمیکاهد،وبخشیدن در گنج او کاستی نیاورد.ودر خواست کنندگان،سرمایه ی او را به پایان نرسانند،وعطاشدگان،سرمایه او را پایان نمی دهند،وکسی مانع احسان به دیگری نخواهد بود، و آوازی او را از آواز دیگر باز ندارد، وبخشش او مانع گرفتن نعمت دیگری نیست، و خشم گرفتن او مانع رحمت نمی باشد، و رحمتش او را از عذاب غافل نمی سازد پنهان بودنش مانع آشکار بودنش نیست، وآشکار بودنش او را از پنهان ماندن باز نمیدارد. نزدیک ودور است بلند مرتبه ونزدیک است، آشکار پنهان وپنهان آشکار است.جزا دهنده ی همگان است، وخود جزا داده نمیشود.پدیده ها را بافکر واندیشه نیافریده،واز آنان برای خستگی وزحمات کمکی نخواسته است.  

 

به نیکی ها امر کنیم وخود نیکوکارباشیم،وبا دست وزبان بدیها را انکار کنیم،وبکوشیم تا از بدکاران دور باشیم،ودر راه خدا آنگونه که شایسته است تلاش کنیم ،وهرگز سرزنش ملامتگران ما را از تلاش در راه خدا باز ندارد.برای حق در مشکلات وسختیها شنا کنیم،شناختمان را در دین به کمال برسانیم خود را برای استقامت برابر مشکلات عادت دهیم که شکیبائی در راه حق عادتی پسندیده است در تمام کارها خود را به خدا واگذاریم ،که به پناهگاه مطمئن نیرومندی رسیده ایم،در دعا با اخلاص پروردگار خود را بخوانیم، که بخشیدن ومحروم کردن به دست اوست،وفراوان از خدا در خواست خیر ونیکی داشته باشیم دریابیم بهترین سخن آنست که سودمند باشد، بدانیم علمی که سودمند نباشد،فایده ای نخواهد داشت،ودانشی که سزاوار یادگیری نیست سودی ندارد. 

 

بدانیم که روزی دوقسم است ،یکی آنکه ما آنرا میجوئیم،دیگری آنکه او ما را میجوید،واگر ما بسوی آن نرویم خود بسوی ما خواهد آمد چه زشت است فروتنی به هنگام نیاز وستمکاری به هنگام بی نیازی! همانا سهم ما از دنیا آن اندازه خواهد بود که با آن سرای آخرت را اصلاح کنیم اگر برای چیزی که از دست دادیم ناراحت می شویم پس برای هر چیزی که به دست ما نرسیده نیز نگران نباشیم با آنچه در گذشته دیده ویا شنیده ایم برای آنچه که هنوز نیامده استدلال کنیم زیرا تحولات وامور زندگی همانند یکدیگرند، از کسانی نباشیم که اندرز سودمان ندهد مگر با آزردن فراوان ، زیرا عاقل با اندرز وآداب پند گیرد وغیر از آن با اجبار و تندی . غم واندوه را با نیروی صبر ونیکوئی یقین از خود دور سازیم اگر میانه روی را ترک کنیم از راه حق منحرف میشویم یار و همنشین چونان خویشاوند است دوست آنست که در نهان آئین دوستی را رعایت کند .هوا پرستی همانند نابینائیست که نتواند راه را تشخیص دهد چه بسا دور که ازنزدیک نزدیکتر،وچه بسا نزدیک که از دور دورتر است انسان تنها، کسی است که دوستی ندارد، کسی که از حق تجاوز کند زندگی بر او تنگ می گردد، هر کس قدر  ومنزلت خویش بداند حرمتش باقیست استوارترین وسیله ای که می توانیم به آن چنگ زنیم رشته ایست که بین ما وخدایمان قرار دارد کسیکه به کار ما اهتمام نمی ورزد دشمن ماست. گاهی نا امیدی خود رسیدن به هدف است آنجا که طمع ورزی هلاکت است چنان نیست که هر عیبی آشکار وهر فرصتی دست یافتنی باشد چه بسا که بینا به خطا میرود و روشن دل به مقصد می رسد. بدیها را به تاخیر اندازیم زیرا هر وقت بخواهیم میتوانیم انجام دهیم ، ترک کردن جاهل  رسیدن به عاقل است ، کسیکه از نیرنگبازی روزگار ایمن باشد به او خیانت خواهد کرد وکسیکه روزگار فانی را بزرگ بشمارد او را خوار خواهد کرد، چنین نیست که هر تیری اندازیم به هدف بزنیم ، هر گاه اندیشه ی سلطان تغییر کند زمانه دگرگون میشود پیش از حرکت ،از همسفرت بپرس،وپیش از خریدن منزل همسایه ات را بشناس .از سخنان بی ارزش ومضحک بپرهیزیم،گر چه آن را از دیگری نقل کرده باشیم

 

مبادا هرگز دچار خود پسندی شویم!وبه خوبیهای خود اطمینان کنیم،وستایش از خودرا دوست داشته باشیم،که اینهاهمه از بهترین فرصتهای شیاطین برای هجوم آوردن به ماست،وکردار نیک،نیکوکاران را نابود می سازد.

 

عمل صالح!عمل صالح!سپس آینده نگری!آینده نگری!واستقامت!استقامت!آنگاه،بردباری!بردباری!وپرهیزکاری!پرهیزکاری!برای هر کدام از ما عاقبت وپایان مهلتی تعیین شده،با نیکو کاری بدانجا برسیم.همانا پرچم هدایتی برای ما برافراشتند که با آن هدایت شویم وبرای اسلام نیز هدف ونتیجه ایست که به آن دسترسی پیدا کنیم، وبا انجام واجبات ،حقوق الهی را ادا کنیم،که وظایف ما را آشکار بیان کرده و اوست که گواه اعمال ما بوده ودر روز قیامت از ما دفاع میکند وبه سود ما گواهی میدهد.

 

راه های خدا شناسی
[عناوین آرشیوشده]