شما را به ترس از خدا سفارش میکنم،به دنیا پرستی روی نیاورید،گرچه  به سراغ شما آید،وبر آنچه از دنیا از دست میدهید اندوهناک نباشید؛حق را بگوئید،وبرای پاداش الهی عمل کنید ودشمن ستمگر ویاور ستمدیده باشید.شما را،وتمام فرزندان وخاندانم را،وکسانی را که این وصیت به آنها می رسد،به ترس از خدا ،ونظم در امور زندگی،وایجاد صلح وآشتی در میانتان سفارش میکنم،زیرا من از جد شما پیامبر (ص)شنیدم که فرمود:«اصلاح دادن بین مردم از نماز و روزه یکسال برتر است».

خدا را! خدا را! در باره یتیمان،نکند آنان گاهی سیر وگاه گرسنه بمانند،وحقوقشان ضایع گردد!

خدا را ! خدا را ! در باره همسایگان،حقوقشان را رعایت کنید که وصیت پیامبر(ص)شماست،همواره به خوشرفتاری با همسایگان سفارش میکرد تا آنجا که گمان بردیم برای آنان ارثی معین خواهد کرد.

خدا را !خدا را ! در باره قرآن،مبادا دیگران در عمل به دستوراتش از شما پیشی گیرند.خدا را ! خدا را ! در باره نماز،چرا که ستون دین شماست.خدا را !خدا را ! در باره خانه خدا،تا هستید آن را خالی نگذارید،زیرا اگر کعبه خلوت شود،مهلت داده نمی شوید.خدا را !خدا را ! در باره جهاد با اموال وجانها وزبانهای خویش در راه خدا.برشما باد به پیوستن با یکدیگر،وبخشش همدیگر،مبادا از هم روی گردانید،وپیوند دوستی را از بین ببرید.امر به معروف ونهی از منکر را ترک نکنید که بدهای شما بر شما مسلط میگردند،آنگاه هر چه خدا را بخوانید جواب ندهد!

 

آیا مشاهده نمی کنید که همانا خداوند سبحان،انسانهای پیشین از آدم(علیه السلام) تا آیندگان این جهان را با سنگهائی در مکه آزمایش کرد که نه زیان می رسانند،و نه نفعی دارند،نه می بینند،و نه می شنوند؟این سنگها را خانه محترم خود قرار داده و آن را عامل پایداری مردم گردانید.سپس کعبه را در سنگلاخ ترین مکان ها،بی گیاه ترین زمین ها،و کم فاصله ترین دره ها،در میان کوههای خشن،سنگریزه های فراوان،و چشمه های کم آب،و آبادی های از هم دور قرار داد،که نه شتر،نه اسب و گاو وگوسفند،هیچکدام در آن سرزمین آسایش ندارند.سپس آدم(علیه السلام) و فرزندانش را فرمان داد که به سوی کعبه برگردند،و آنرا مرکز اجتماع و سر منزل مقصود و بار اندازشان گردانند،تا مردم با عشق قلبها،به سرعت از میان فلات ودشت های دور،واز درون شهرها،روستاها،دره های عمیق،و جزایر از هم پراکنده دریاها به مکه روی آورند،شانه های خود را بجنبانند،و گرداگرد کعبه لا اله الا الله بر زبان جاری سازند،و در اطراف خانه طواف کنند،و با موهای آشفته،و بدنهای گرد و غبار در حرکت باشند.لباس های خود را که نشانه شخصیت هر فرد است در آورند،وبا اصلاح نکردن موهای سر ،قیافه خود را تغییر دهند،که آزمونی بزرگ، وامتحانی سخت،و آزمایشی آشکار است برای پاکسازی وخالص شدن،که خداوند آن را سبب رحمت و رسیدن به بهشت قرار داد.اگر خداوند خانه محترمش،ومکانهای انجام مراسم حج را ،در میان باغها و نهرها،و سرزمینهای سبز و هموار،و پر درخت و میوه،مناطقی آباد ودارای خانه ها وکاخهای بسیار،وآبادیهای بهم پیوسته ،در میان گندمزارها وباغات خرم و پر از گل و گیاه،دارای مناظری زیبا و پر آب،در وسط باغستانی شادی آفرین،و جاده های آباد قرار می داد،به همان اندازه که آزمایش ساده بود ،پاداش نیز سبکتر می شد.اگر پایه ها و بنیان کعبه،و سنگهائی که در ساختمان آن بکار رفته از زمرد سبز،و یاقوت سرخ،ودارای نور وروشنائی بود،دلها تیره تر به شک وتردید می رسیدند،وتلاش شیطان بر قلبها کمتر اثر می گذاشت،و وسوسه های پنهانی او در مردم کارگر نبود.در صورتیکه خداوند بندگان خود را با انواع سختیها می آزماید،و با مشکلات زیاد به عبادت می خواند ،و به اقسام گرفتاریها مبتلا می سازد،تا کبر و خود پسندی را از دلهایشان خارج کند،و به جای آن فروتنی آورد،و  درهای فضل ورحمتش را برویشان بگشاید،و وسائل عفو و بخشش را به آسانی در اختیارشان گذارد.

پرهیز از ستمکار

پس خدا را !خدا را! از تعجیل در عقوبت،وکیفر سرکشی وستم بر حذر باشید،و از آینده دردناک ظلم،وسر انجام زشت تکبر و خود پسندی که کمینگاه ابلیس است،وجایگاه حیله ونیرنگ اوست،بترسید،حیله ونیرنگی که با دلهای انسان،چون زهر کشنده می آمیزد،وهر گز بی اثر نخواهد بود،وکسی از هلاکتش جان سالم نخواهد برد:نه دانشمند به خاطر دانشش،و نه فقیر بخاطر لباس کهنه اش،در امان می باشند.

فلسفه عبادات اسلامی

خداوند بندگانش را،با نماز و زکات تلاش در روزه داری،حفظ کرده است،تا اعضا وجوارحشان آرام،ودیدگانشان خاشع،وجان وروانشان فروتن،و دلهایشان متواضع باشد،کبر و خود پسندی از آنان رخت بربندد،چرا که در سجده،بهترین جای صورت را به خاک مالیدن،فروتنی آورد،وگذاردن اعضاء پر ارزش بدن بر زمین ،اظهار کوچکی کردن است.و روزه گرفتن سبیدن شکم به پشت،عامل فروتنی است؛و پرداخت زکات،برای مصرف شدن میوه جات زمین وغیر آن ، جهت نیازمندیهای فقرا و مستمندان است . به آثار عبادات بنگرید که چگونه شاخه های تکبر را در هم می شکند؟ و از روییدن کبر وخود پرستی جلو گیری می کند!.

 

به حق می گویم آیا دنیا تو را فریفته است؟یا تو خود فریفته دنیائی؟دنیا عبرتها را برای تو آشکار ،وتو را به تساوی دعوت کرد،دنیا با دردهایی که در جسم تو می گذارد،وبا کاهشی که در توانائی تو ایجاد میکند،راستگوتر از آن است که به تو دروغ بگوید،ویا مغرورت سازد.چه بسا نصیحت کننده ای از دنیا را متهم کردی،وراستگوئی را دروغگو پنداشتی! اگر دنیا را از روی شهر های ویران شده ،وخانه های در هم فرو ریخته بشناسی،آن را یاد آوری دلسوز،واندرز دهنده ای گویا می یابی،که چونان دوستی مهربان از تباهی ونابودی تو نگران است.دنیا چه خوب خانه ایست برای آن کس که آن را جاودان نپندارد،وخوب محلی است برای آن کس که آن را وطن خویش انتخاب نکند.سعادتمندان به وسیله دنیا در قیامت،کسانی هستند که امروز از حرام آن می گریزند. 

انسان و رستاخیز : آنگاه که زمین سخت بلرزد،ونشانه های هولناک قیامت تحقق پذیرد،وپیروان هر دینی به آن ملحق شوند،وهر پرستش کننده به معبود خود،وهر اطاعت کننده ای به فرمان خود رسد،نه چشمی بر خلاف عدالت وبرابری در هوا گشوده،ونه قدمی بر خلاف حق،آهسته در زمین نهاده می شود،در آن روز چه دلیلهائی که باطل می گردد،وعذرهائی که پذیرفته نمی شود!پس در جستجوی عذری باش که پذیرفته شود،ودلیلی بجوی که استوار باشد،واز دنیای فانی برای آخرت جاویدان توشه برداریم،وبرای سفر آخرت وسائل لازم را آماده کنیم،وچشم به بق نجات بدوزیم،وبار سفر بر بندیم سوگند به خدا ،اگر تمام شب را بر روی خارهای سعدان به سرم ببرم،ویا غل وزنجیر به این سو یا آن سو کشیده شوم،خوش تر دارم تا خدا وپیامبرش را در روز قیامت،در حالی ملاقات کنم که به بعضی از بندگان ستم ،وچیزی از اموال عمومی را غصب کرده باشم.چگونه برکسی ستم کنم برای نفس خویش،که به سوی کهنگی وپوسیده شدن پیش می رود،و در خاک،زمانی طولانی اقامت میکند؟یاری خواستن از خدا در مشکلات اقتصادی خدایا آبرویم را با بی نیازی نگهدار،وبا تنگدستی شخصیت مرا لکه دار مفرما،که از روزی خواران تو روزی خواهم،واز بدکاران عفو وبخشش طلبم!مرا در ستودن آن کس که به من عطائی فرمود موفق فرما،ودر نکوهش آن کس که از من دریغ داشت آزمایش فرما،درصورتی که در پشت پرده ، اختیار هر بخشش ودریغی در دست توست وتو بر همه چیز توانائی.

 

پس به پیامبر پاکیزه وپاکت اقتدا کن،که راه ورسم او الگوئی است برای الگو طلبان،ومایه فخر وبزرگی است برای کسی که خواهان بزرگواری باشد،ومحبوبترین بنده نزد خدا کسی است که از پیامبرش پیروی کند،وگام بر جایگاه قدم او نهد.پیامبر از دنیا چندان نخورد که دهان را پر کند،وبه دنیا با گوشه چشم نگریست،دو پهلویش از تمام مردم فرو رفته تر،وشکمش از همه خالیتر بود،دنیا را به او نشان دادند اما نپذیرفت،وچون دانست خدا چیزی را دشمن می دارد آن را دشمن داشت،وچیزی را که خدا خوار شمرده،آن را خوار  انگاشت،وچیزی را که خدا کوچک شمرده کوچک وناچیز می دانست.اگر در ما نباشد جز آنکه آنچه را خدا وپیامبرش دشمن می دارند ، دوست بداریم ،یا آنچه را خدا وپیامبرش کوچک شمارند،بزرگ بداریم،برای  نشان دادن دشمنی ما با خدا،وسر پیچی از فرمانهای او کافی بود!.وهمانا پیامبر خدا «که درود خدا بر او باد»بر روی زمین می نشست وغذا می خورد،وچون برده ساده می نشست،وبا دست خود کفش خود را وصله می زد،وجامه خود را با دست خود می دوخت،وبر الاغ برهنه می نشست،ودیگری را پشت سر خویش سوار میکرد.پرده ای بر در خانه او آویخته بود که نقش وتصویر ها در آن بود،به همسرش فرمود،این پرده را از برابر چشمان من دور کن که هر گاه نگاهم به آن می افتد به یاد دنیا وزینتهای آن می افتم.پیامبر «صلی الله علیه واله وسلم»با دل از دنیا روی گرداند،ویادش را از جان خود ریشه کن کرد،وهمواره دوست داشت تا جاذبه های دنیا از دیدگانش پنهان ماند،واز آن لباس زیبائی تهیه نکند وآن را قرارگاه دائمی خود نداند،وامید ماندن در دنیا نداشته باشد،پس یاد دنیا را از جان خویش بیرون کرد،ودل از دنیا برکند،وچشم از دنیا پوشاند.وچنین است کسی که چیزی را دشمن دارد،خوش ندارد به آن بنگرد،یا نام آن نزد او بر زبان آورده شود.در زندگانی رسول خدا «صلی الله علیه واله وسلم»برای ما نشانه هائی است که ما را از زشتی ها وعیبهای دنیا راهنمائی می کند ،زیرا پیامبر«صلی الله علیه واله وسلم»با نزدیکان خود گرسنه بسر می بردوبا آنکه مقام ومنزلت بزرگی داشت ،زینتهای دنیا از دیده او دور ماند.پس تفکر کننده ای باید با عقل خویش به درستی اندیشه کند که:آیا خدا محمد«صلی الله علیه واله وسلم»را به داشتن این صفات اکرام فرمود یا او را خوار کرد؟اگر بگوید خوار کرد ،دروغ گفته وبهتانی بزرگ زده است،واگر بگوید:او را اکرام کرد،پس بداند خدا کسی  را خوار شمرد که دنیا را برای او گستراند واز نزدیکترین مردم به خودش دور نگهداشت.پس پیروی کننده باید از پیامبر «صلی الله علیه واله وسلم»پیروی کند ،وبه دنبال او راه رود،وقدم بر جای قدم او بگذارد،وگرنه از هلاکت ایمن نمی باشد.که همانا خداوند،محمد«صلی الله علیه واله وسلم»را نشانه قیامت ،ومژده دهنده بهشت،وترساننده از کیفر جهنم قرارداد،او با شکمی گرسنه از دنیا رفت وبا سلامت جسم وجان وارد آخرت شد،وکاخ های مجلل نساخت(سنگی بر سنگی نگذاشت)تا جهان را ترک گفت،ودعوت پروردگارش را پذیرفت.وه!چه بزرگ است منتی که خدا با بعثت پیامبر«صلی الله علیه وآله وسلم»بر ما نهاده،وچنین نعمت بزرگی به ما عطا فرموده،رهبر پیشتازی که باید او را پیروی کنیم وپیشوائی که باید راه او را تداوم بخشیم.به خدا سوگند آنقدر این پیراهن پشمین را وصله زده ام که از پینه کننده آن شرمسارم یکی به من گفت «آیا آن را دور نمی افکنی؟»گفتم:از من دور شو،صبحگاهان رهروان شب ستایش می شوند.

وصف پیامبر«صلی الله علیه واله وسلم» و اهل بیت«علیهم السلام»

خداوند پیامبرش را با نوری درخشان،وبرهانی آشکار،وراهی روشن،وکتابی هدایتگر برانگیخت.خانواده او نیکوترین خانواده،ودرخت وجودش از بهترین درختان است که شاخه های آن راست ومیوه های آن سر به زیر ودر دسترس همگان است،زادگاه او مکه،وهجرت او به مدینه پاک وپاکیزه است،که در آنجانام او بلند شد ودعوتش به همه جا رسید.خدا او را با برهانی کامل وکافی(قرآن) و پندهای شفابخش ودعوتی جبران کننده فرستاد.با فرستادن پیامبر شریعتهای ناشناخته را شناساند،وریشه بدعت های راه یافته در ادیان آسمانی را قطع کرد،واحکام ومقررات الهی را بیان فرمود.پس هر کس جز دین اسلام دینی را انتخاب کند به یقین شقاوت او ثابت وپیوند او با خدا قطع ،و سقوطش سهمگین خواهد بود،وسر انجامش رنج و اندوهی بی پایان وشکنجه ای پر درد می باشد.بر خدا توکل میکنم ،توکلی که باز گشت به سوی او باشد،واز او راه می جویم،راهی که به بهشت رسد وبه آنجا که خواست اوست بینجامد.

 

پسرم!نفس خود را میزان میان خود ودیگران قرار ده،پس آنچه را که برای خود دوست داری برای دیگران نیز دوست بدار،و آنچه را که برای خود نمی پسندی،برای دیگران مپسند،ستم روا مدار، آنگونه که دوست نداری به تو ستم شود، نیکوکار باش،آنگونه که دوست داری به تو نیکی کنند،و آنچه را که برای دیگران زشت میداری برای خود نیز زشت بشمار،وچیزی را برای مردم رضایت بده که برای خود می پسندی،آنچه نمی دانی نگو،گر چه آنچه را می دانی اندک است،آنچه را دوست نداری به تو نسبت دهند،در باره دیگران مگو، بدان که خود بزرگ بینی وغرور،مخالف راستی، و آفت عقل است،نهایت کوشش را در زندگی داشته باش،و در فکر ذخیره سازی برای دیگران مباش،آنگاه که به راه راست هدایت شدی،در برابر پروردگارت از هر فروتنی خاضع تر باش.بدان راهی پر مشقت و بس طولانی در پیش روی داری،و در این راه بدون کوشش بایسته،وتلاش فراوان،و اندازه گیری زاد وتوشه، و سبک کردن بار گناه،موفق نخواهی بود،بیش از تحمل خود بار مسئولیت ها بر دوش منه،که سنگینی آن برای تو عذاب آور است.اگر مستمندی دیدی که توشه ات را تا قیامت می برد،و فردا که به آن نیاز داری به تو باز می گرداند،کمک او را غنیمت شما،و زاد وتوشه را بر دوش او بگذار، و اگر قدرت مالی داری بیشتر انفاق کن،و همراه او بفرست،زیرا ممکن است روزی در رستاخیز در جستجوی چنین فردی باشی و او را در نیابی.به هنگام بی نیازی،اگر کسی از تو وام خواهد،غنیمت بشمار،تا در روز سختی وتنگدستی به تو باز گرداند،بدان که در پیش روی تو،گردنه های صعب العبوری وجود دارد،که حال سبکباران به مراتب بهتر از سنگین باران است،و آن که کند رود حالش بدتر از شتاب گیرنده می باشد،و سر انجام حرکت،بهشت و دوزخ خواهد بود،پس برای خویش قبل از رسیدن به آخرت وسائلی مهیا ساز،و جایگاه خود را از آمدنت آماده کن،زیرا پس از مرگ عذری پذیرفته نمی شود،وراه باز گشتی وجود ندارد.

نشانه های رحمت الهی:

بدان،خدائی که گنج های آسمان وزمین در دست اوست،به تو اجازه در خواست داده،واجابت آن را به عهده گرفته است.تو را فرمان داده که از او بخواهی تا عطا کند،در خواست رحمت کنی تا ببخشاید،وخداوند بین تو وخودش کسی را قرار نداده تا حجاب و فاصله ایجاد کند،و تو را مجبور نساخته که به شفیع و واسطه ای پناه ببری،ودر صورت ارتکاب گناه در توبه را مسدود نکرده است،در کیفر تو شتاب نداشته،و در توبه وباز گشت، بر تو عیب نگرفته است،در آنجا که رسوائی سزاوار توست،رسوا نساخته،وبرای بازگشت بخویش شرائط سنگینی مطرح نکرده است،در گناهان تو را به محاکمه نکشیده،و از رحمت خویش نا امیدت نکرده، بلکه باز گشت تو را از گناهان نیکی شمرده است.هر گناه تو را یکی،وهر نیکی تو را ده به حساب آورده،و راه باز گشت و توبه را به روی تو گشوده است.هر گاه او را بخوانی،ندایت را می شنود،وچون با او راز دل گوئی راز تو را می داند،پس حاجت خود را با او بگوی،وآنچه در دل داری نزد او باز گوی،غم واندوه خود را در پیشگاه او مطرح کن،تا غم های تو را برطرف کند ودر مشکلات تو را یاری رساند.واز گنجینه های رحمت او چیزهائی در خواست کن که جز او کسی نمی تواند عطا کند،مانند عمر بیشتر،تندرستی بدن،وگشایش در روزی.سپس کلیدهای گنجینه های خود را در دست تو قرار داده که به تو اجازه دعا کردن داد،پس هر گاه اراده کردی می توانی با دعا،درهای نعمت خدا را بگشائی،تا باران رحمت الهی بر تو ببارد.هرگز از تأخیر اجابت دعا نا امید مباش، زیرا بخشش الهی به اندازه نیت است،گاه،در اجابت دعا تأخیر میشود تا پاداش در خواست کننده بیشتر وجزای آرزومند کامل تر شود،گاهی در خواست می کنی اما پاسخ داده نمی شود،زیرا بهتر از آنچه خواستی به زودی یا در وقت مشخص،به تو خواهد بخشید،یا به جهت اعطاء بهتر از آنچه خواستی،دعا به اجابت نمی رسد،زیرا چه بسا خواسته هائی داری که اگر داده شود مایه هلاکت دین تو خواهد بود،پس خواسته های تو بگونه ای باشد که جمال وزیبائی تو را تأمین،و رنج وسختی را از تو دور کند،پس نه مال دنیا برای ما پایدار،و نه ما برای مال دنیا باقی خواهیم ماند.

 

 

برهان گناهکار،نادرست ترین برهان هاست،وعذرش از توجیه هر فریب خورده ای بی اساس تر،وخوشحالی او عدم آگاهی اوست.ای انسان!چه چیزی تو را برگناه جرأت داده؟و در برابر پروردگارت مغرور ساخته؟وبر نا بودی خود علاقه مند کرده است؟آیا بیماری تو را درمان نیست؟وخواب زدگی تو بیداری ندارد؟چرا آنگونه که به دیگران رحم می کنی،به خودت رحم نمی کنی؟چه بسا کسی را در آفتاب سوزان می بینی بر او سایه می افکنی یا بیماری را می نگری که سخت نا توان است،از روی دلسوزی بر او اشک می ریزی،اما چه چیز تو را بر بیماری خود بی تفاوت کرده؟وبر مصیبتهای خود شکیبا واز گریه بر حال خویشتن باز داشته است؟در حالی که هیچ چیز برای تو عزیزتر از جانت نیست!چگونه ترس از فرود آمدن بلا،شب هنگام تو را بیدار نکرده است؟که در گناه غوطه ور،ودر پنجه قهر الهی مبتلا شده ای؟

چگونه بودن

پس سستی دل را با استقامت درمان کن،وخواب زدگی چشمانت را با بیداری از میان بردار،واطاعت خدا را بپذیر،وبا یاد خدا انس گیر،ویاد آر که تو از خدا روی گردانی و در همان لحظه او روی به تو دارد،و تو را به عفو خویش می خواند،  و با کرم خویش می پوشاند! در حالی که تو از خدا بریده وبه غیر او توجه داری!پس چه نیرومند وبزرگوار است خدا!وچه ناتوان وبی مفداری تو،که بر عصیان او جرأت داری،در حالی که تو را در پرتو نعمت خود قرار داده،و در سایه رحمت او آرمیده ای،نه بخشش خود را گرفته،ونه پرده اسرار تو را دریده است،بلکه چشم بر هم زنی،بی احسان خدا زنده نبودی در حالی که یا در نعمت های او غرق بودی،یا از گناهان تو پرده پوشی شد،ویا بلا ومصیبتی را از تو دور ساخته است،پس چه فکر میکنی اگر او را اطاعت کنی؟به خدا سوگند اگر این رفتار میان دو نفر که در توانائی وقدرت برابر بودند وجود داشت (وتو یکی از آن دو بودی)تو نخستین کسی بودی که خود را بر زشتی اخلاق ،ونادرستی کردار محکوم می کردی. 

 

پسرم!همانا تو را به ترس از خدا سفارش میکنم که پیوسته در فرمان او باشی،ودلت را با یاد خدا زنده کنی،وبه ریسمان او چنگ زنی،چه وسیله ای مطمئن تر از رابطه تو با خداست؟اگر سر رشته آن را در دست گیری.دلت را با اندرز نیکو زنده کن،هوای نفس را با بی اعتنائی به حرام بمیران،جان را با یقین نیرومند کن،و با نور حکمت روشنائی بخش،و با یاد مرگ آرام کن،به نابودی  از او اعتراف گیر،وبا بررسی تحولات ناگوار دنیا به او آگاهی بخش،واز دگرگونی روزگار،وزشتی های گردش شب وروز او را بترسان،تاریخ گذشتگان را بر او بنما،وآنچه که بر سر پیشینیان آمده است به یادش آور.در دیار و آثار ویران رفتگان گردش کن،و بیندیش که آنها چه کردند؟و از کجا کوچ کرده،ودر کجا فرود آمده اند؟از جمع دوستان جدا شده وبه دیار غربت سفر کردند،گویا زمانی نمی گذرد که  همه ما هم یکی از آنانیم!پس جایگاه آینده را آباد کنیم،آخرت را به دنیا نفروشیم،وآنچه نمی دانی مگو،وآنچه بر تو لازم نیست بر زبان نیاور،ودر جاده ای که از گمراهی آن می ترسی قدم مگذار،زیرا خودداری به هنگام سرگردانی وگمراهی،بهتر از سقوط در تباهی هاست.

 

از نصایح امام خطاب به ابن زیاد:

ای زیاد،از اسراف بپرهیز،ومیانه روی را بر گزین،از امروز به فکر فردا باش،واز اموال دنیا به اندازه کفاف خود نگهدار،و زیادی را برای روز نیازمندیت در آخرت پیش فرست.آیا امیدواری خداوند پاداش فروتنان را به تو بدهد در حالی که از متکبران باشی؟وآیا طمع داری ثواب انفاق کنندگان را دریابی در حالی که در ناز ونعمت قرار داری؟وتهیدستان وبیوه زنان را از آن نعمتها محروم می کنی؟همانا انسان به آنچه پیش فرستاده،ونزد خدا ذخیره ساخته،پاداش داده خواهد شد

 

بسا احسان پیاپی خدا،گناهکاران را گرفتار کند وپرده پوشی خدا او را مغرور سازد،وبا ستایش مردم فریب خورد،وخدا هیچ کس را همانند مهلت دادن،مورد آزمایش قرار نداد.

سلامت تن در دوری از حسادت است

تند خوئی بی مورد نوعی دیوانگی است،زیرا تند خو پشیمان می شود،واگر پشیمان نشد پس دیوانگی او پایدار است.

هر کس تن به سستی دهد،حقوق را پایمال کند،وهر کس سخن چین را پیروی کند دوستی را  به نا بودی کشاند.

زن وزندگی،همه اش زحمت ودرد سر است وزحمت بارتر اینکه چاره ای جز بودن با او نیست.

به خدا سوگند!این دنیای شما که به انواع حرام آلوده است،در نظر من از استخوان خوکی که در دست بیماری جذامی باشد پست تر است.

شگفتا که حسودان از سلامتی خود غافل مانده اند.

قربانگاه اندیشه ها ،زیر برق آرزوهاست.

اختلاف نابود کننده عقل است.

ای مردم،از خدائی بترسید که اگر سخنی گوئید می شنود،واگر پنهان کارید می داند!وبرای مرگی آماده باشید،که اگر از آن فرار کنید شما را می یابد،واگر بر جای خود بمانید شما را می گیرد،واگر فراموشش کنید شما را با اعمالتان از یاد نبرد.

 

 

خداوند پیامبرش را با نوری درخشان،وبرهانی آشکار،وراهی روشن،وکتابی هدایتگر برانگیخت.خانواده او نیکوترین خانواده،و درخت وجودش از بهترین درختان است که شاخه های آن راست ومیوه های آن سر به زیر ودر دسترس همگان است،زادگاه او مکه،وهجرت اوبه مدینه پاک وپاکیزه است،که در آنجا نام  او بلند شد ودعوتش به همه جا رسید.خدا او را با برهانی کامل وکافی(قرآن کریم)وپندهای شفابخش،ودعوتی جبران کننده فرستاد.با فرستادن پیامبر(ص)شریعتهای ناشناخته را شناساند،وریشه بدعتهای راه یافته در ادیان آسمانی را قطع کرد، واحکام ومقررات الهی را بیان فرمود.پس هر کس جز اسلام دینی را انتخاب کند به یقین شقاوت او ثابت،وپیوند او با خدا قطع،وسقوطش سهمگین خواهد بود،و سرانجامش رنج واندوهی بی پایان وشکنجه ای پر درد می باشد.بر خدا توکل کنیم توکلی که باز گشت به سوی او باشد،واز او راه میجوئیم،راهی که به بهشت می رسد وبه آنجا که خواست اوست بینجامد.

 

راه های خدا شناسی
[عناوین آرشیوشده]