پس به پیامبر پاکیزه وپاکت اقتدا کن،که راه ورسم او الگوئی است برای الگو طلبان،ومایه فخر وبزرگی است برای کسی که خواهان بزرگواری باشد،ومحبوبترین بنده نزد خدا کسی است که از پیامبرش پیروی کند،وگام بر جایگاه قدم او نهد.پیامبر از دنیا چندان نخورد که دهان را پر کند،وبه دنیا با گوشه چشم نگریست،دو پهلویش از تمام مردم فرو رفته تر،وشکمش از همه خالیتر بود،دنیا را به او نشان دادند اما نپذیرفت،وچون دانست خدا چیزی را دشمن می دارد آن را دشمن داشت،وچیزی را که خدا خوار شمرده،آن را خوار  انگاشت،وچیزی را که خدا کوچک شمرده کوچک وناچیز می دانست.اگر در ما نباشد جز آنکه آنچه را خدا وپیامبرش دشمن می دارند ، دوست بداریم ،یا آنچه را خدا وپیامبرش کوچک شمارند،بزرگ بداریم،برای  نشان دادن دشمنی ما با خدا،وسر پیچی از فرمانهای او کافی بود!.وهمانا پیامبر خدا «که درود خدا بر او باد»بر روی زمین می نشست وغذا می خورد،وچون برده ساده می نشست،وبا دست خود کفش خود را وصله می زد،وجامه خود را با دست خود می دوخت،وبر الاغ برهنه می نشست،ودیگری را پشت سر خویش سوار میکرد.پرده ای بر در خانه او آویخته بود که نقش وتصویر ها در آن بود،به همسرش فرمود،این پرده را از برابر چشمان من دور کن که هر گاه نگاهم به آن می افتد به یاد دنیا وزینتهای آن می افتم.پیامبر «صلی الله علیه واله وسلم»با دل از دنیا روی گرداند،ویادش را از جان خود ریشه کن کرد،وهمواره دوست داشت تا جاذبه های دنیا از دیدگانش پنهان ماند،واز آن لباس زیبائی تهیه نکند وآن را قرارگاه دائمی خود نداند،وامید ماندن در دنیا نداشته باشد،پس یاد دنیا را از جان خویش بیرون کرد،ودل از دنیا برکند،وچشم از دنیا پوشاند.وچنین است کسی که چیزی را دشمن دارد،خوش ندارد به آن بنگرد،یا نام آن نزد او بر زبان آورده شود.در زندگانی رسول خدا «صلی الله علیه واله وسلم»برای ما نشانه هائی است که ما را از زشتی ها وعیبهای دنیا راهنمائی می کند ،زیرا پیامبر«صلی الله علیه واله وسلم»با نزدیکان خود گرسنه بسر می بردوبا آنکه مقام ومنزلت بزرگی داشت ،زینتهای دنیا از دیده او دور ماند.پس تفکر کننده ای باید با عقل خویش به درستی اندیشه کند که:آیا خدا محمد«صلی الله علیه واله وسلم»را به داشتن این صفات اکرام فرمود یا او را خوار کرد؟اگر بگوید خوار کرد ،دروغ گفته وبهتانی بزرگ زده است،واگر بگوید:او را اکرام کرد،پس بداند خدا کسی  را خوار شمرد که دنیا را برای او گستراند واز نزدیکترین مردم به خودش دور نگهداشت.پس پیروی کننده باید از پیامبر «صلی الله علیه واله وسلم»پیروی کند ،وبه دنبال او راه رود،وقدم بر جای قدم او بگذارد،وگرنه از هلاکت ایمن نمی باشد.که همانا خداوند،محمد«صلی الله علیه واله وسلم»را نشانه قیامت ،ومژده دهنده بهشت،وترساننده از کیفر جهنم قرارداد،او با شکمی گرسنه از دنیا رفت وبا سلامت جسم وجان وارد آخرت شد،وکاخ های مجلل نساخت(سنگی بر سنگی نگذاشت)تا جهان را ترک گفت،ودعوت پروردگارش را پذیرفت.وه!چه بزرگ است منتی که خدا با بعثت پیامبر«صلی الله علیه وآله وسلم»بر ما نهاده،وچنین نعمت بزرگی به ما عطا فرموده،رهبر پیشتازی که باید او را پیروی کنیم وپیشوائی که باید راه او را تداوم بخشیم.به خدا سوگند آنقدر این پیراهن پشمین را وصله زده ام که از پینه کننده آن شرمسارم یکی به من گفت «آیا آن را دور نمی افکنی؟»گفتم:از من دور شو،صبحگاهان رهروان شب ستایش می شوند.

وصف پیامبر«صلی الله علیه واله وسلم» و اهل بیت«علیهم السلام»

خداوند پیامبرش را با نوری درخشان،وبرهانی آشکار،وراهی روشن،وکتابی هدایتگر برانگیخت.خانواده او نیکوترین خانواده،ودرخت وجودش از بهترین درختان است که شاخه های آن راست ومیوه های آن سر به زیر ودر دسترس همگان است،زادگاه او مکه،وهجرت او به مدینه پاک وپاکیزه است،که در آنجانام او بلند شد ودعوتش به همه جا رسید.خدا او را با برهانی کامل وکافی(قرآن) و پندهای شفابخش ودعوتی جبران کننده فرستاد.با فرستادن پیامبر شریعتهای ناشناخته را شناساند،وریشه بدعت های راه یافته در ادیان آسمانی را قطع کرد،واحکام ومقررات الهی را بیان فرمود.پس هر کس جز دین اسلام دینی را انتخاب کند به یقین شقاوت او ثابت وپیوند او با خدا قطع ،و سقوطش سهمگین خواهد بود،وسر انجامش رنج و اندوهی بی پایان وشکنجه ای پر درد می باشد.بر خدا توکل میکنم ،توکلی که باز گشت به سوی او باشد،واز او راه می جویم،راهی که به بهشت رسد وبه آنجا که خواست اوست بینجامد.